Wat zie jij...?

De laatste tijd heb ik vaak genoten van de natuur. Is het je ook opgevallen dat het lekkere weer ongeveer gelijkt loopt met de Nederlandse of Intelligente 'lockdown'? Wat een cadeau! Hoe hadden de afgelopen twee maanden geweest met alleen maar regen?

Hoewel de natuur me altijd al aanspreekt is deze nog aantrekkelijker geworden in de coronatijd. Onlangs ben ik samen met onze oudste dochter erop uit gegaan. Op de fiets de natuur in. De foto geeft een indruk, maar omdat ik er in 'real live' bij was kan ik je zeggen dat het maar een beperkte indruk is. Je had de geuren eens moeten ruiken en de geluiden eens moeten horen! Wat dacht je van de zonnestralen die je tussen de bomen door op je gezicht voelt schijnen! Natuur, wat ben je mooi!

In de natuur kan ik m'n gedachten ordenen. Wanneer ik op de wielrenfiets langs weilanden en de koeien rijd, kunnen zorgen en stress van me afglijden. Letterlijke vergezichten helpen me om verder te kijken dan vandaag én het helpt me om naar mezelf te kijken. Een innerlijke blik.. Wat zie ik wanneer ik naar mezelf kijk?

In de psalmen wordt God en zijn handelen vaak uitgedrukt met beelden uit de natuur. Natuurgeweld beschrijft zijn afkeer tegen onrecht en afgoderij. Het 'schuilen onder zijn vleugels' geeft dikwijls uitdrukking aan zijn vrede en rust die zo dichtbij kan komen dat het in je hart te ervaren is. Enerzijds is Hij 'onbereikbaar heilig' en tegelijk zo dichtbij dat er geen sprake is van afstand.

God kent geen quarantaine in de hemel of 'social distancing' tot de mens. Maar misschien dat we zelf een 'social distancing' tot God gecreëerd hebben? En zitten we al veel langer dan deze zeven weken vast in onze vertrouwde omgeving vanwege onze poging om God op afstand te houden.

Wat zie ik wanneer ik naar mezelf kijk? En... Wat zou God zien wanneer Hij naar mij kijkt?

Het mooie van de natuur (en heel vaak vergeet ik dat) is dat ik er zelf onderdeel van ben. Vaak zie ik de natuur als iets dat om mij heen is en waar ik naar toe kan gaan. Maar zelden realiseer ik mij dat ik natuur ben. Organisch en levend.

Jij en ik zijn onderdeel van Gods creatie. Waar ik misschien nog minder bij stil sta is: de inspiratiebron waarop de mens is gebaseerd, is God zelf. God schiep de mens als zijn evenbeeld (Gen. 1:27). De mens is een beelddrager van God. Hij heeft naar zichzelf gekeken om de mens te maken. Wauw! Niets anders in de schepping is beelddrager van God. En als de natuur om ons heen al zo mooi is... Hoe mooi ben jij dan? Wat zie ik wanneer ik naar mezelf kijk?

We mogen ons verwonderen om wie we zijn. Maar tegelijk kunnen we onszelf ook verafschuwen vanwege de rotzooi die we er zo vaak met elkaar van maken, en zouden blijven maken wanneer we niet herschapen zouden worden. Ofwel, gered zouden worden. Want wie eerlijk naar zichzelf kijkt ziet ook minder mooie kanten van zichzelf. Door Jezus ontdekken we wie we werkelijk mogen zijn: een mens gemaakt naar het beeld van God. Vaak overschaduwt door gevoelens als onzekerheid, moeilijke omstandigheden en zonde. De redding die bij Jezus is te vinden is geen poging om daaraan te ontsnappen. Er is sprake van een transformatie van je leven en van de wereld. Door het geloof in Jezus mag ik, mag jij, een nieuwe schepping zijn!