Niets uitzonderlijks...!!??

Wat een week! Bijna het hele land zit op slot! Horeca en scholen zijn dicht. Personeel van ziekenhuizen werkt op volle toeren om zo goed mogelijk zorg te verlenen. Overal zijn voorzorgsmaatregelen genomen om de verspreiding van het coronavirus te beperken. Deze week sprak ik telefonisch :) iemand van de oudere generatie en die vertelde nooit eerder zoiets meegemaakt te hebben.

Het is een bijzondere tijd, toch? Of is het eigenlijk minder uitzonderlijk dan we denken? Er zijn delen van de wereld waar de hygiëne veel minder is en de kans op ziekte of besmetting veel groter. Dat je ziek kunt worden is veel vanzelfsprekender. Hoe zouden de mensen daar, waar armoede voor vrijwel de hele samenleving een realiteit is en voorzieningen een zeldzaamheid, reageren op een epidemie? Zouden ze op hun manier gaan hamsteren?

Het virus en de maatregelen die getroffen worden beïnvloeden ons dagelijks leven en we vinden het bijzonder dat we dit met elkaar meemaken. Petrus schrijft in één van zijn brieven dat men niet verbaasd moet zijn over een vuurproef die men ondergaat; er overkomt hen niets uitzonderlijks (1. Pet. 4:12). Dit gaat over mensen die lijden omdat ze geloven in Jezus en zijn onderwijs in praktijk willen brengen. Even om een goed beeld te krijgen: het gaat hier over een op handen zijnde christenvervolging. Uitgelachen, vernederd, mishandeld en soms zelfs gedood worden. Er overkomt u niets uitzonderlijks??!!

Schijnbaar hangt het samen... Het gaat niet om het volgen van een superheld of een religieus figuur. Het gaat hier om het volgen van Jezus, iemand die het lijden zelf heeft meegemaakt. Hij werd uitgelachen, geslagen en aan een kruis gehangen. Hem volgen betekend gek genoeg ook zijn weg volgen.

Zou onze coronacrisis ook een vuurproef zijn die we met elkaar moeten doorstaan? Hoe verschrikkelijk apart ik deze situatie zelf ook vind, stel ik me de vraag of we misschien wat minder verbaasd zouden moeten zijn. We zijn immers geen onsterfelijke wezens. We weten en kunnen veel maar misschien is er nog veel meer wat onbekend is voor ons. Daar komt bij dat Jezus zelf heeft voorzegt dat er zulke gebeurtenissen zullen gaan plaats vinden en vooruitwijzen naar de dag dat Hij weer op aarde komt (Mat. 24).

Wanneer we de crisis (want dat is het!) bezien vanuit een groter perspectief, overkomt ons niets uitzonderlijks! Iets eerder schrijft Petrus over het einde dat nabij is; de komst van Jezus. Wees helder van geest om te kunnen bidden (1 Pet. 4:7). Dus, hou je hoofd erbij en verlies niet je verstand vanwege de omstandigheden van vandaag! Zie de dingen in de juiste proporties en in het juiste perspectief! Dan hoeven we verdriet en leed niet te bagatelliseren, maar we hoeven ook niet alleen op de pandemie gefocust te zijn. Verdriet is er en het doet pijn! Maar in het breder perspectief is hoop zichtbaar: Er is namelijk een nieuwe toekomst! Eén zonder zorgen, angst en ziekte. Iets van die toekomst zien we in de daden en het leven van Jezus, en als het goed is ook in die van zijn volgelingen.

De vuurproef van vandaag kunnen we doorstaan door onze knieën te buigen. Bidden brengt ons in de juiste relatie tot God en tot elkaar. Het helpt ons de aandacht te verschuiven van 'een pandemie die ons overkomt' naar 'Jezus die Nieuw Leven geeft'. De bijbel staat vol met voorbeelden van mensen en samenlevingen die (opnieuw) bij God bepaald werden. Worden wij in deze vuurproef ook aan God herinnerd? Niet de vanzelfsprekendheden geven houvast, maar God die jou kent, jou lief heeft en jouw basis wil zijn. Zelfs wanneer we dierbaren verliezen of moeten missen, blijft Hij nabij.

Heer U bent ons fundament, zwak wordt sterk, door al uw werk. In de storm blijft U Heer; Hoogste Heer (Opw. 785)