Hoe is jou 'morgen'?

De laatste dagen merk ik dat ik veel aandacht heb voor 'morgen'. Ik ben benieuwd of en hoe de maatregelen versoepeld gaan worden. Ik vraag me af hoe de samenleving er uit gaat zien? Zijn we veranderd? Kijken we meer naar elkaar om? Is er een tijd voor, en een tijd na Corona?

Ik ben niet de enige. Allerlei opmerkingen/uitspraken laten zien dat veel mensen verlangen naar 'morgen', wanneer het weer over zal zijn. We zullen elkaar weer gaan 'huggen'. Feestjes worden ingehaald die nu niet in gezelschap gevierd kunnen worden. Zoals ik het deze week bij iemand die 50 jaar geworden is op een bord zag staan: 'Met 50 man komen we er an, zodra het kan'

Wie 'morgen' zegt, heeft het eigenlijk over iets wat niet te bevatten is. Een gigantische onbegrensde open ruimte waar van alles kan gebeuren. Niets is zeker terwijl het morgen al 'morgen' is.

Die onbekende toekomst doet me denken aan het oude lied: Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heren hand. Moedig sla ik dus de ogen naar het onbekende land.

De mensen van Israël waren eeuwen gelden al op weg naar het onbekende land. Vanuit gevangenschap in Egypte naar een plek waar overvloed zou zijn. De weg ernaar toe was uitputtend en moeizaam. Waarom? Omdat de plek die achtergelaten werd zo aantrekkelijk bleef; men wist wat men had. Daardoor werden de mensen opstandig en koppig. Wat in Egypte was kenden ze... De nieuwe plek bleef op de weg er naar toe onbekend terrein. Vertrouwen op God en Hem volgen werd de weg om het onbekende land te bereiken.

Veel later wordt er teruggeblikt op die reis (In de bijbel: Hebreeën 3) en blijkt de innerlijke opstandigheid de grootste hindernis te zijn geweest. Niet iets van buitenaf wat de weg blokkeerde, maar de eigenwijsheid in onszelf is de grootste oorzaak van een vermoeide en uitputtende (levens)weg.

Om te komen bij 'morgen' is 'vandaag' heel belangrijk. Want vandaag, op dit moment, bepalen we hoe we in het leven staan en onderweg naar morgen zijn. Weten we het zelf als de beste, of is er Eén die jou voor wilt gaan en je naar 'morgen' wilt loodsen?

Het onbekende land dat de bijbel ons voorhoudt is een plek van rust en vrede. Jezus riep mensen op: Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven (Matt. 11:28).

Vandaag is er in de onzekerheid van de crisis waarin we ons bevinden, rust te vinden bij Jezus. Geloven en vertrouwen op Hem is de weg om die rust vandaag al te vinden. En in herinnering aan de mensen van Israël die Egypte achter zich lieten: 'Horen jullie vandaag zijn stem, wees dan niet koppig als tijdens de opstand [...] in de woestijn' (Hebr. 3:7b-8).